Hayatta gözyaşları hiç dinmeyen, her güler yüzden sevgi bekleyen, iyi niyeti yüzünden damgalar yiyen,
kendi dünyasında kendine dahi güvenemeyen Bİ ÖZLEM’ den kısa ömür şiiri..

SEVGİLERİMLE..

Bir gülmedi yüzüm, şu zalim hayatta,
Dertler tuttu elimi, bırakmadı bu yaşta,
Mutluluğun peşine koştum, duramadım ayakta,
Öyle bi’şey yokmuş gönlüm, gidelim hadi kalk ta..



Eş, arkadaş, dost; hepsi birer oyunmuş,
Kim varsa dünyada, yalanlara soyunmuş.
Sevgiler, sevdalar, bavullara koyulmuş,
Kimi sevdiysem yüreğimde, hepsi bir bir yolunmuş.



Anam babam olmuş el, ben daha neyleyim?
İçimdeki bu yangını, ben nasıl selleyim?
Dört duvarlarda kaldım, anladım ben böyleyim,
Nere gidersen git bahtım, ben yine senleyim..


Yalan dünya dön artık, istediğin gibi,
Kime gösterdiysem anlamadı sevgimi,
Sende bırak git böyle, sahte sevgili(!)
Senin bu oynadığın, söyle gerçek sevgi mi?



Geçmişe bakıp çok diyorum, ’Ah Özlem!Bu sen misin?’
Bir sen’in uğruna ben nelerimi vermişim,
Sabah akşam ağladım, sen sevmek ne, bilir misin?
Şair’im diyordun ya, sen bu kadar şiirsizsin!



Acılar birikti genzime, tek başıma saramadım,
Seni yuttum içime, Eylül’lere soramadım,
Kabuk bağladım aşka, sularda kanamadım,
Kara sevda buymuş işte ben bunu zor anladım..



Bıraktım geleceği içimin yaralarıyla boğuştum,
Gecelerimi ayıkladım da karanlığa kavuştum,
Bir parça sevgi için ordan oraya uçuştum,
Anladım ki dünyaya ben bi ömür oruçtum..



Ben çözdüm bu hayatı, geçtim sınavlardan,
Yanlış insanları seçmişim, anlamadım sorulardan,
Kendimi terk edip ’Ah’ giderdim de buralardan,
Cehenneme de gitsen, kaçamazsın yaralardan.



Ölmek istemiştim bir zamanlar, dolmamış tahtım,
Gülmek istemiştim içten, güldürmedi kara bahtım,
Sensiz yaşayamam diyen, ’O’ vefasız Yar’a baktım,
Yokmuş kimseden hayır yok, ben bu dünyadan kalktım..



Gülsün yüzün gül yüzlüm, ben vedamı ediyorum,
Göklere yazdığım sevdamı, gözyaşımla siliyorum,
Bu masal bitti burada , ışıkları kitliyorum,
Yalan dünyada iyi uykular ben senden,
Ben buralardan GİDİYORUM...!!


SEVGİLERİMLE..
ÖZLEM KANDEMİR..